Regressie is niet slechts het exploreren van het verleden voor nieuwsgierige cliënten (regressie als reisbureau), het is een inzichtgevende psychotherapie en is als zodanig een onderdeel van de moderne hypnotherapie. Regressie is dus een individuele inzichtgevende psychotherapie, die de cliënt in staat stelt zijn probleem te verwerken door het (al of niet in hypnose) herbeleven van vroegere (onbewuste) gebeurtenissen, zodat hij zich op deze wijze bewust kan worden van de oorzaken van (de symptomen van) zijn problemen. Deze vroegere (onbewuste) gebeurtenissen kunnen zich in de beleving van de cliënt voordoen als herinneringen aan vorige levens, ervaringen van na het sterven en van vóór de geboorte.

De reden waarom mensen kiezen voor deze therapie is vaak, dat ze op een punt gekomen zijn waarop ze het niet meer weten. Ze komen er met de reguliere hulpverlening niet uit, omdat deze hulpverlening vaak niet verder gaat dan de oorzaak te zoeken en te behandelen in het lichamelijke. Als daar geen aanwijsbare redenen voor te vinden zijn, stopt de behandeling vaak zonder succes. Wanneer je lichamelijke klachten hebt, die niet terug zijn te voeren tot een daadwerkelijk lichamelijk probleem, spreek je van somatische pijnen; pijnen veroorzaakt door een dieper liggend probleem. Meestal een psychisch probleem: 'Het zit tussen je oren'. Het hoeft niet letterlijk alleen tussen je oren te zitten, het kan overal in je lichaam vast zijn gaan zitten.Vanaf het moment dat deze diepliggende pijnen zich gaan uiten via lichamelijke klachten, wordt het tijd om er naar te kijken. Dat kun je niet alleen, want zodra je de pijn diep in je emotionele lichaam gaat voelen, wil je niet verder, durf je niet verder, omdat je niet weet wat je daar mee moet.
Dán is het een kleine stap om contact op te nemen met een regressietherapeut.

Als het ontstaan van je probleem nóg verder weg ligt, bijvoorbeeld in een vorig(e) leven(s), dan spreek je van reïncarnatie.

Van oudsher een begrip, vooral in oosterse culturen, is in het Westen allang geen onbekend gegeven meer. Daar heeft zeker het grote aantal boeken en andere publicaties over dit onderwerp toe bijgedragen.

Prof. Ian Stevenson, een Amerikaans onderzoeker, bracht na een jarenlange studie en jarenlang onderzoek van ongeveer vijftienhonderd mogelijke gevallen van reïncarnatie in 1966 een boek uit waarin hij gevallen beschrijft waarbij 'van reïncarnatie sprake zou kunnen zijn'. Een wel heel voorzichtige formulering dus. Dit onderzoek toonde aan dat men name kinderen in hun eerste levensjaren heldere herinneringen hebben en kregen aan een vorig leven. Het boek 'vroeger toen ik groot was', bevat een aantal citaten en tekeningen van kinderen over hun vorige levens.

De spontane herinnering aan vorige levens komen zeker niet alleen voor bij kinderen. Het kan ieder van ons overkomen dat wij spontaan worden geconfronteerd met beelden uit een vorig bestaan. Gevoelens die met een herinnering uit een vorig leven zijn verbonden, kunnen nog even levendig zijn als ze in de gebeurtenissen zelf waren.

Gevoelens die in vorige levens niet goed zijn verwerkt, blijken tot op de huidige dag door te werken. Zo kán de oorzaak van angsten en fobieën, als hoogte-, straat-, vuur- of watervrees - wanneer daarvoor geen duidelijke aanwijzingen zijn te vinden in gebeurtenissen in het huidige leven - worden opgespoord door regressie naar een vorig leven.

Wie terug wil gaan naar herinneringen in het huidige of in een vorig leven, doet dat niet door middel van regressie- of reïncarnatietherapie, maar gebruikt daarvoor een methodiek die men regressie noemt. Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat er ook met therapie wordt gewerkt.